Nieuws uit Amsterdam

14 juni 2007 - Uitzendbureau Manpower maakte vorige week bekend dat het een proef met anoniem solliciteren gaat opzetten. Uit een onderzoek van TNS Nipo in opdracht van de Taskforce Jeugdwerkloosheid en Manpower blijkt dat 45 procent van de allochtone werkzoekenden meent dat zij tijdens een sollicitatiegesprek anders worden beoordeeld dan autochtone Nederlanders.

Mij verbaast dit niet. De positie van (jonge) allochtonen op de arbeidsmarkt is nog steeds ronduit beroerd. Daar doet een bijna oververhitte economie tot nu toe nog weinig aan. Ik vind dat er meer experimenten met anoniem solliciteren moeten komen, te beginnen in Amsterdam. Het gemeentebestuur moet nu eens lef tonen. Een gemeentebestuur dat er naar streeft dat het personeelsbestand een afspiegeling van de samenleving is doet er goed aan grootschalig met anoniem solliciteren te experimenteren. Waarom zou je dat niet bij alle gemeentelijke diensten invoeren? Een stad als Amsterdam –geleid door een progressief college- kan en moet een voortrekkersrol op zich nemen als het gaat om het bevorderen van de arbeidsparticipatie van etnische minderheden. In Nijmegen was een dergelijk experiment een succes. Ik vind dat Amsterdam er nu ook werk van moet maken.

Anoniem solliciteren kan helpen de participatie van allochtonen te verhogen. En dat is hard nodig. De werkloosheid onder allochtonen in het algemeen en allochtone jongeren in het bijzonder is nog steeds schrikbarend hoog. Amsterdam is wat dat betreft geen uitzondering. Van de niet- westerse allochtone beroepsbevolking zit 15,5 procent thuis, terwijl de werkloosheid onder de autochtone beroepsbevolking 4,3 procent is. Niet-westerse allochtonen zijn dus drieënhalf maal zo vaak werkloos als autochtonen. Voor jonge allochtonen is het beeld nog somberder, 22 procent heeft geen werk, tegen 9 procent onder autochtone leeftijdsgenoten (bron: CBS, 2007). Dit zijn de algemene cijfers. Er zijn diverse studies die er op wijzen dat het in de grote steden nog veel erger is. Die slechte arbeidsmarktpositie heeft met opleidingsniveau te maken maar evenzeer met discriminatie.

Uit het TNS Nipo- onderzoek kwam naar voren dat vier op de tien werkgevers gelooft dat anoniem solliciteren helpt om allochtone werkzoekenden een eerlijke kans te bieden. Indirect geven ze daarmee toe dat die gelijkheid in kansen er nu niet is. Hoewel bewuste en onbewuste discriminatie niet de enige of allesbepalende factor is die de afstand van allochtone jongeren tot de arbeidsmarkt vormt, is het wel de meest beeldvormende en hardnekkige factor. Het lastige is dat discriminatie op de arbeidsmarkt zeer moeilijk zichtbaar te maken en te bestrijden is. Pas als iemand een klacht indient kan bijvoorbeeld de Commissie Gelijke Behandeling in actie komen. Maar dat is achteraf en meestal weinig effectief. Toon maar eens aan dat je afgewezen bent vanwege je afkomst. Liever dus zou je die discriminatie voorkomen bij het opvullen van een vacature.

Uit werkgeverskringen klonk in reactie op het onderzoek zoals altijd direct kritiek op anoniem solliciteren. Dat is ook niets nieuws. Toen Rinooy Kan (voorzitter van de SER) begin dit jaar voorstelde met anoniem solliciteren te experimenteren sloegen de werkgevers ook op hol. Maar de werkgevers staan niet alleen in hun afwijzing. Ook migrantenorganisaties hebben moeite met het middel. De kritiek van die organisaties is begrijpelijk. Zij stellen dat het een ‘anders zijn’ benadrukt dat zij zelf niet wensen te voelen. Maar ondanks al die kritiek moet het middel m.i. niet worden afgeschreven. Zeker niet zolang deze partijen zelf geen effectieve maatregelen voorstellen. Het is te lang stil van de kant van de critici. Nergens hoor ik hoe we dan allochtonen aan het werk gaan helpen. Het middel kan een bijdrage leveren aan het omzeilen van die discriminatie. Dus moeten we het inzetten. Alleen kritiek hebben helpt in elk geval niet.

Laat het duidelijk zijn, anoniem solliciteren is een paardenmiddel en moet een onderdeel zijn van een breder offensief om de participatie van allochtonen te bevorderen. Als het gaat om het duurzaam aan het werk krijgen van een bepaalde groep is het op z’n hoogst symptoombestrijding die de dieperliggende oorzaken van de beperkte toegang tot de arbeidsmarkt niet wegneemt. Maar betekent dat ook dat het middel nutteloos is en ongebruikt moet blijven? Volgens mij niet.

Uit de resultaten van de proef met anoniem solliciteren die de gemeente Nijmegen heeft gehouden blijkt dat het werkt. Allochtonen worden veel vaker uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij de gemeente. Die cijfers liegen niet. Vooral bevestigen ze de resultaten van eerdere experimenten. Interessant aan de proef is dat deze volgens wethouder Kunst onbewuste discriminatie voor de organisatie zichtbaar maakt. Dit alleen is al winst. Uitsluitingsmechanismen komen aan de oppervlakte en worden omzeild. En dat is wel het minste dat je van de overheid mag verwachten. Daarom vind ik ook dat de overheid, of in elk geval de gemeente Amsterdam, het voortouw moet nemen met anoniem solliciteren.

*FNV Jong

Nieuws uit Amsterdam ontvangen? Klik hier

Dit is de oude website. Nieuwe berichten vindt u hier